Een winterharde struik uit de Himalaya met blauwe vruchten, waarvan de pulp eetbaar is en smaakt naar watermeloen. Zaden en schil zijn giftig. Decaisnea fargesii (augurkenstruik) heeft niets van doen met de eetbare augurk ( Cucumis sativus). De augurkenstruik is een van de acht geslachten uit de familie van de Akebia-achtigen (Lardizabalaceae).
De bekende klimplant Akebia behoort er onder andere toe.
De familie staat bekend om het feit, dat bloemen meer . In het najaar vormen besheesters een belangrijk element in de tuin. Iedereen geniet van de kleurrijke vruchten, wat overigens lang niet altijd echte vlezige bessen zijn. Maar decoratief zijn ze zonder uitzondering.
Deze kelkvormige bloemen worden in het najaar blauwachtige vruchten. Deze lijken wel wat op augurken, maar zijn (helaas) niet eetbaar. Plaats de augurkenstruik op een beschutte . Blad loopt (eind) maart-april bijna zwart uit.
De onderzijde van het onevengeveerde blad van deze soort is aan de onderzijde blauwgrijs. Bloei: geelgroenachtige klokkende bloemen in mei-juni die onder het blad hangen. Na de bloei dikke eetbare vruchten die blauwberijpt zijn. Hoogte:ongeveer 3m en net zo breed.
Het is - als je hem eenmaal. Hoewel Decaisnea volkomen winterhard is, is de struik gevoelig voor late (nacht) vorst. Net zoals bij alle soorten uit de familie van de akebia- achtigen zijn ook de vruchten van de augurkenstruik eetbaar.
Het uiterlijk van de augurkenstruik doet, ook in de winterperiode, exotisch aan. In de periode april-mei verschijnen er geelgroene klokkende bloemen aan de struik. Hij groeit op elke goed waterdoorlatende en voedzame bodem. Deze plant verdraagt een temperatuur van . Un-edo betekent: eentje eten, om buikpijn te voorkomen.
De zaadjes eet je rauw, de schillen kan je roerbakken. In de maanden april en mei bloeit decaisnea met matgele, klokvormige bloempluimen met een blauwe zweem, daarop gevolgd door de grote augurkachtige op snijbonen gelijkende blauwe , eetbare vruchten. In de herfstmaanden spectaculaire trossen met blauwe ( eetbare !!) vruchten.
Net als Stauntonia behoord ook Decaisnea tot de Lardizabalaceae.
In de vorige eeuw is ze. Decaisnea is afkomstig uit de bergwouden van Zuid-China en Noord-India. Na bevruchting ontstaan er goed eetbare maar vrij smakeloze langwerpige zeer mooie blauwe vruchten. In de winter opvallend vanwege de grote, puntige knoppen.
Het blad is onevengeveerd met 6-paar blaadjes, onderzijde opvallend blauwgrijs. Thomson (in het oog vallend) is beschreven uit Nepal en is een plant die uit de gebieden van de Himalaya komt. Er is namelijk een groot aantal sierheesters dat eetbaar is.
Als je daarbij de principes van het voedselbos hanteert, kan je het hele jaar door oogsten uit eigen tuin. Ze hebben een bijzondere sierwaarde. Bijzondere struik, die me als kind al intrigeerde!
In de nazomer ontstaan eigenaardige marineblauwe peulen, die jong en rauw gepeld worden net als. Akebia is een genus van klimplanten dat van oorsprong wordt aangetroffen in Zuidoost Azië. Het gaat hier meestal om klimplanten die .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.